-
1 dziwić
(-wię, -wisz); perf; z-; vt* * *ipf.surprise; bardzo mnie to dziwi I'm quite surprised l. astonished (with that).ipf.be surprised; czemu się dziwisz? why are you surprised?; nie ma się co dziwić no wonder; nie można się jej dziwić you can't really blame her, I/you/we, etc. can't say I/you/we, etc. blame her.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziwić
См. также в других словарях:
poznać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
poznawać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
